Het lag in de lijn der verwachtingen, ik schreef er een paar weken geleden al over in Huisdieren als opvoedmiddel richting zelfstandigheid. Onze zangvogel is dood gegaan. Hij heeft ons de avond ervoor een mooie waarschuwing gegeven. Hij slaapt veel en kruipt in zijn veel te kleine voerbak. Vanaf dat moment kunnen we de meisjes er op voorbereiden, dat gesprekje gaat al gepaard met een hoop verdriet. Dochterlief geeft hem nog een keertje extra vers water & voer en hij krabbelt wonderbaarlijk weer op. Een dag later is hij toch verleden en zijn de meisjes erg verdrietig. Verdriet om de vogel of verdriet omdat ze hun zus zo verdrietig zien.
Voorbereiden op het overlijden van onze vogel
Ook wij grijpen de kans om onszelf voor te bereiden. Hoe pakken we het aan? Wat gaan we doen en hoe nu verder? Het enige referentiekader hierin is onze eigen opvoeding. Hoe werd er bij ons thuis met het overlijden van huisdieren omgegaan. Ik weet het nog goed …
Mijn broertje en ik komen beneden en onze ouders vertellen ons dat de vogel dood is. Er staat een lege kooi in de crematie. Waar is hij dan? Hij is al begraven. Waar dan? Eh, dat weet ik niet meer, ergens in de tuin. Het zit ons niet lekker, we nemen er geen genoegen mee, dus we zijn gaan graven in de tuin tot het moment dat verder zoeken ons verboden werd. We hebben hem nooit gevonden.
Daarna besluiten we het aan te grijpen als een kans, de kans om onze kinderen kennis te laten maken met de dood. We verkeren in de gelukkig omstandigheid dat alle grootouders nog leven. Voor onze dochters is de dood een abstract begrip, dat we alvast een beetje in kunnen vullen. We maken er geen drama van, geen toeters en bellen, maar een afscheid op maat.
Regelgeving begraven huisdieren
Huisdieren mogen begraven worden op een dierenbegraafplaats, in de eigen tuin of op eigen terrein. Er zijn wel een aantal regels en gebruiken aan verbonden die ik her en der verspreid op het internet heb gevonden. Voorheen werd dit op gemeentelijk niveau geregeld:
- Alleen huisdieren die niet gestorven zijn aan een overdraagbare ziekte mogen worden begraven.
- Het dier moet begraven worden op minstens 75 cm tot één meter diep om te voorkomen dat het opgegraven wordt.
- De dode dieren mogen alleen verpakt worden in afbreekbare materialen, dus geen plastic.
- Het voorgaande geldt alleen voor huisdieren tot 10 kilo, niet voor landbouwhuisdieren zoals paarden, geitjes etc. Een crematie of destructie behoort ook tot de mogelijkheden.
Belangstelling voor de dode vogel
De vogel en onze andere huisdieren staan volop in de belangstelling, ze krijgen veel aandacht. Alleen de peuter blijft haar eigen ding doen. Ik werp een blik in de vogelkooi en daar ligt hij levenloos en vredig op de grond. Ik roep de meisjes bij de kooi, de kleuter voelt de bui al hangen en blijft liever kleuren. De schoolmeid laat direct haar tranen lopen en de peuter wil graag opgetild worden om goed te kunnen kijken. Wie wil mag komen kijken.
Ik vertel de meisjes wat we gaan doen. Ik wikkel de vogel straks in toiletpapier en jullie kunnen de closetrol opvrolijken met stickers, wat jullie maar willen. Jullie mogen tekeningen maken, een verhaaltje schrijven en dan stop ik de vogel in de rol. Ze vinden het goed en ik pak de vogel uit de kooi. Zijn kopje steekt uit de wikkel toiletpapier, het lijkt wel een mummie. Wil nog iemand hem aaien en daar komt de peuter aangerend. “Oh, wat is hij lekker zacht”. Dit trekt haar zussen over de streep en ze aaien hem nog even over de bol. Ik maak de vogelkooi schoon, ruim alles op en dan nu op naar zwemles, want het leven gaat door. De kleuter huppelt het zwembad in: “Meester, mijn vogeltje is dood!”
Tijd heelt alle wonden, maar het gemis blijft enorm groot. Wij houden enorm veel van katten, helaas wonen wij bij een drukke weg. Toen onze laatste kat aangereden werd hebben we enorm veel verdriet gehad.
Ik was op vakantie geweest met mijn vriend en in de auto durfde ik gewoon niet te vragen aan mijn ouders hoe het met onze kat was, omdat ik zo bang was dat er iets was. Toen ik thuis was en hem wou knuffelen vertelde ze me dat hij aangereden was.Tijd heelt alle wonden, maar het litteken wat het heeft achtergelaten zou nooit weggaan.
Toen onze cavia’s overleden was dit zijn heftig dat we erna geen huisdieren meer hebben genomen. Het verdriet is echt zo zwaar.
Heb helaas allebei mijn katten moeten laten inslapen, een was 12, de ander 15. Voor mij het ergste wat je moet doen! Vreselijk!
Het lijkt me rot als een huisdier overlijdt. We hebben onze hond Trixie pas sinds december maar ik zou het toch al heel erg vinden.