FacebookXPinterestEmailLinkedInWhatsApp

Chantal~ Een tijdje geleden schreef ik twee blogs over wanneer kinderen krijgen niet vanzelf gaat . Ik wilde heel graag mijn ervaringen met jullie delen over het ziekenhuistraject dat wij volgenden voor het zwanger worden van ons eerste wondertje Tess. Een tijdje ben ik stil geweest over dit onderwerp. Voor mij was het even niet het juiste moment om hierover te schrijven. Ik voelde me helemaal niet zo lekker en had totaal geen energie. Dan is het schrijven van zo’n emotionele blog niet het juiste moment voor mij omdat het toch wel wat herinneringen met zich meebrengt. En dat kan ik zelf beter aan als ik me goed voel.

Begin juni voelde ik me heel futloos. Ik viel regelmatig in slaap op de bank en ik gaf het vele werken hier toen de schuld van. Ik werk als verzorgende in een serviceflat en op dat moment zaten wij al een paar maanden met acht langdurig zieke collega’s. Het was dus veel extra werken en daarnaast nog mijn eigen gezinnetje draaiende houden. Ik vond het dan ook helemaal niet gek dat ik regelmatig in slaap viel op de bank. Terwijl ik dat normaal echt nooit doe. Daarnaast was ik toch wel een beetje aangekomen. Maar ook toen had ik nog niet echt een link gelegd. We waren een aantal keren uit eten geweest naar zo’n lekker all-you-can-eat restaurant. Dus ik was vastbesloten om de volgende keer toch ietsje minder te gaan eten. Want mijn broeken kreeg ik toch echt bijna niet meer dicht.

Zwangerschapstest.

Het was op woensdag 7 juni dat ik besloot om een zwangerschapstest te gaan kopen. Niet omdat ik dacht dat ik zwanger was. Want wij hadden al bewezen dat wij niet zelf zwanger konden worden. Maar iets in mij zei dat ik voor de zekerheid eens een testje moest doen. Op 10 juni zou ik namelijk mijn feestje vieren dat ik op 11 juni 30 jaar zou worden en dan zou ik eens lekker cocktails gaan drinken. Normaal drink ik eigenlijk bijna nooit en als ik al wel eens ooit drink dan is het hooguit één wijntje omdat ik weet dat de kleine meid ’s morgens toch weer paraat staat. En daar wil ik altijd lekker fit voor zijn zodat mijn meisje niets tekort komt.

Maar die dag zij iets in mij koop maar een test voordat je het weekend eens lekker los gaat (Nou ja los gaan, misschien 1 glaasje meer drinken dan anders) Nooit eerder heb ik gedacht aan een test doen voor een feestje. Maar goed die dag ging ik samen met mijn zus kleren kopen in de stad. Want ja die had ik toch echt nodig als je een beetje aangekomen bent en je broeken echt niet meer lekker zitten. Op de terugweg in de auto moest ik niezen. En dan zul je denken waarom schrijft ze nou over niezen. Dat doen we allemaal wel eens. Maar deze keer gebeurde er iets geks. Tijdens het niezen kreeg ik een enorme steek in mijn lies. Dit heb ik eigenlijk nooit. Behalve toen ik zwanger was van Tess. Ik dacht dat is gek. Thuis aangekomen heb ik toch maar de test gedaan.

Niet meer kunnen wachten.

Ook al was het niet in de ochtend. Ik kon op dat moment eigenlijk niet meer wachten. Tot mijn verbazing kwam er een streepje. Ik dacht nee dat kan echt niet en dat zie ik alleen omdat ik dat zou willen zien. Nog eens kijken en ik zag toch echt een streepje. Ik wilde het maar niet geloven en stuurde een foto naar mijn zus met de vraag zie jij wat ik zie. Mijn zus werd meteen enthousiast. Want ja het was toch echt een positieve test. Meteen rende ik naar beneden naar mijn vriend om hem de test te laten zien. Maar ook hij kon het niet geloven. Hoe kunnen wij nu zonder hulp van het ziekenhuis zwanger worden.

Een wonderkindje

We waren ontzettend blij maar we konden het allebei niet geloven. De volgende ochtend heb ik weer een zwangerschapstest gedaan en dit keer was het streepje veel duidelijker. Het was echt waar. Wij mogen weer papa en mama worden!!! Wat bijzonder. Het echte besef kwam pas na de eerste echo. Want al die tijd hebben we het toch nog niet helemaal willen geloven. Het duurde even voordat ik dit geweldige nieuws met jullie kon delen want ik ben de afgelopen weken zo ziek geweest. Hele dagen ben ik misselijk geweest en regelmatig hele dagen moeten overgeven. Maar ook als ik weer ziek boven het toilet hing ben ik elk moment heel gelukkig geweest.

Omdat ik zo blij was dat ik misselijk mocht zijn. Ook gaat het een aantal weken met mijn bloeddruk niet zo heel erg goed. Mijn bloeddruk is veel te laag en daardoor heb ik veel hoofdpijn, ben ik duizelig en heb ik totaal geen energie. Maar ik neem alles voor lief om weer een hele trotse mama te mogen worden voor ons 2e wonderkindje. De komende maanden zal ik jullie vertellen over mijn zwangerschap en de voorbereidingen van onze gezinsuitbreiding.

Lees ook:

We willen Chantal een fijne zwangerschap wensen, je felicitatie kan je onder het blog kwijt.