Mijn Italië van Onno Kleyn

Facebook X Pinterest LinkedIn

Onno Kleyn heeft al meer dan dertig titels op zijn naam staan op het gebied van gastronomie en wijn. Onno schrijft voor diverse tijdschriften en verzorgt zelfs wekelijks een rubriek in de Volkskrant. Toch had ik nog nooit van hem gehoord tot afgelopen maand. Ik ontving namelijk het boek “Mijn Italië” ter recensie. Benieuwd wat het boek te bieden heeft en wat ik ervan vind? Lees dan snel verder!

Mijn Italië

Zomaar een jaar in Toscane, midden tussen de olijfbomen en de cipressen, dat is waar Onno Kleyns Italiaanse avonturen begonnen. Daar, in een piepklein middeleeuws dorp hing hij zijn klassieke-zangerslier aan de wilgen, daar koos hij voor het pad van het schrijven over eten en wijn.

In het boek Mijn Italië mengt Kleyn op zijn kenmerkend kruidige manier belevenissen en diepgravende informatie door elkaar, verhaalt over gebruiken en achtergronden, over kooktechnieken en historie, in Toscane en de rest van de Italiaanse laars. En dan zijn er nog de meer dan honderdvijftig recepten om zelf te ervaren hoe authentiek Italië smaakt. Dit is een lijvig kookboek om te lezen, smakkend heerlijk, meeslepend lekker!

Wat vind ik ervan?

De kaft van het boek heeft een egale gele kleur met daarop de een vork met spaghettisliert getekend. Het oogt wat simplistisch en in een bepaalde mate is dat ook wel de trend van dit boek. Het boek staat namelijk niet vol met foto’s van de gerechten die Onno gemaakt heeft. Nee het staat bomvol recepten en verhalen. Voor iemand die graag met foto’s kookt om te weten hoe een gerecht eruit ziet is dit dan ook even wennen. Echter heb ik tijdens mijn studie juist op deze manier leren koken en ben ik er dus wel van gecharmeerd. Geen afleiding van foto’s en geen onzekerheid als een gerecht er eens wat anders uitziet dan op de foto.

Aangezien het boek ontzettend uitgebreid is, van aardappel gerechten tot de meest complexe pasta’s (20 pasta gerechten) en van limoncello’s tot heerlijke lekkernijen, kun je er alle kanten mee op. Bij Italiaans eten hoeven we dus zeker niet te denken aan pasta’s, pizza’s en risotto maar mogen de Hollandse aardappels ook lekker opgemaakt worden voor een Italiaans gerecht.

Het leukste vind ik wellicht nog wel het gegeven dat het niet enkel de gerechten zijn die goed omschreven in het boek staan. Maar vooral de lessen tussendoor. Deze maken het boek tot een geheel. Zo heb ik met veel aandacht de geschiedenis van pasta gelezen met de bijbehorende etiquette (hoe eet je pasta) om het vervolgens met veel passie aan tafel te leren bij onze kinderen.