Afgelopen maand kwam onze jongste dochter ineens luid huilend naar binnen gestrompeld. Ze was op haar sokjes naar buiten gelopen om de visjes in onze vijver te voeren. Iets wat ze iedere dag met veel plezier doet. Vaak tot chagrijn van de andere kindertjes, die dit ook leuk vinden. Maar normaal loopt ze vanuit de serre het terras op om van daaruit te voeren. Echter dit keer besloot ze, op haar spierwitte sokjes, om de vijver heen te wandelen. Zo wilde ze de vissen voeren vanaf de vlonder. Een opvallende actie. Niet alleen omdat ze op 8-jarige leeftijd inmiddels wel moet weten niet zonder schoenen naar buiten te gaan, maar ook omdat de vlonder al op leeftijd is en daarom niet in de beste staat. Mama was dan ook geheel niet verbaast dat er een (mini-)splintertje door haar, minder dan witte sokje, heen stak.
Vlonder
Voor mij genoeg reden de vervanging van de vlonder als project te gaan plannen. Iets wat sowieso al langer in de planning stond. Immers de door de vorige bewoners prachtig ontworpen vlonder is helaas gemaakt met geïmpregneerde schuttingplanken. Het feit dat ze geïmpregneerd zijn, voorkomt misschien dat de planken meteen aangetast worden, maar platgelegd op balken in een intrinsieke vochtige omgeving is toch behoorlijk bevorderend voor het rottingsproces. En als je de planken dan vastschroeft met gewone schroeven i.p.v. roestvast staal, dan is het feit dat je er na 10 jaar nog veilig op kunt staan, tekenend voor de kwaliteit van de geïmpregneerde planken en het originele design. Desalniettemin, is enige verbetering toch wenselijk, beginnende bij de keuze van materialen.
Composiet vlonder
I.p.v. geïmpregneerde schuttingplanken, geef ik de voorkeur aan een composiet vlonder. Een composiet vlonder bestaat uit planken die voor 60% gemaakt zijn van FSC houtvezels. FSC (Forest Stewardship Council) staat voor hout dat een ecologisch verantwoorde manier wordt geproduceerd. Voor de rest bestaan de planken uit gerecyclede polymeren aangevuld met anti-UV-oxidanten en non-toxische kleurmiddelen. M.a.w. deze duurzame, slijtvaste planken worden gemaakt uit zaagsel (vaak een bijproduct bij de productie van bijvoorbeeld meubelhout e.d.) en gerecycled plastic. Twee componenten die anders waarschijnlijk in een verbrandingsoven terecht zouden zijn gekomen om er vervolgens stroom van op te wekken. Nu liggen ze met gemak nog eens een jaartje of 10-20 in mijn tuin mooi te wezen voordat we ze alsnog kunnen verbanden voor “calorische waarden” met de daarbij horende CO2 uitstoot. Een win-win-win situatie voor de tuin van papa en mama, het milieu en de voetjes van onze jongste dochter.
Plastic
Dus laat je vooral niet afschrikken door het feit dat deze vlonderplanken deels gemaakt zijn uit plastic. Plastics recyclen is beter voor het milieu dan een boom omhakken om er vervolgens met redelijk wat zaagafval planken van te zagen.
Ik vind er dat altijd erg mooi uitzien met die vlonderplanken 🙂