De kazematten van Luxemburg bestaan uit een ondergrondse militaire vestigingsgordel in de Luxemburgse hoofdstad Luxemburg. Ze waren onderdeel van de Vesting Luxemburg die in 1867 deels werd gesloopt. De vesting van Luxemburg wordt gezien als een schoolvoorbeeld van militaire bouwkunst in Europa en is in de loop van haar bestaan vele malen van eigenaar veranderd. Spaanse, Belgische, Franse, Oostenrijkse, Nederlandse en Pruisische ingenieurs hebben hun steentje bijgedragen aan de bouw van deze verdedigingsgordel.

Verschillende verdiepingen

De eerste kazematten dateren uit 1644, toen de Spanjaarden de scepter zwaaiden in Luxemburg. De Franse militaire vestingbouwer Vauban bouwde de ondergrondse gangen verder uit tot een lengte van 23 kilometer. In de 18e eeuw zetten de Oostenrijkers de bouwwerken voort. Het verdedigingssysteem was over verschillende verdiepingen verspreid en bestond uit galerijen. Deze waren tot op een diepte van 40 m uitgegraven. De kazematten boden onderdak aan duizenden soldaten, alsook aan paarden, artillerie- en wapenwerkplaatsen, keukens, bakkerijen en slagerijen. In 1867 werd de vesting ontmanteld naar aanleiding van het verdrag van Londen.

De volledige ontmanteling duurde 16 jaar. De kazematten werden ingekort tot 17 km. Omdat het ondergrondse systeem midden in de stad ligt was het niet mogelijk om het hele netwerk te vernietigen. Tijdens de twee wereldoorlogen deden de kazematten dienst als schuiloord. Zo’n 35 duizend mensen vonden er bescherming tegen aanvallen en bombardementen. Sinds 1933 zijn de kazematten open voor publiek. Het is de belangrijkste bezienswaardigheid van Luxemburg-Stad. Elk jaar begeven 100 duizend bezoekers zich in de kazematten. In 1994 werden de kazematten door de UNESCO op de Werelderfgoedlijst gezet. De kazematten van Luxemburg bestaan uit de Bockkazematten en de Petruskazematten.

Onze ervaring

Als je eenmaal in Luxemburg-centrum bent weet je niet waar je moet kijken. Het centrum is vrij groot en divers. Er zijn zijstraatjes waar nog meer zijstraatjes in liggen en er zijn diverse galerieën. Wij besluiten om als eerste de Kazematten te bezichtigen. We lopen richting de vestigingswand en genieten van het uitzicht. Ook zijn er mensen die van ons genieten. Zeker voor de Japanse toeristen zijn wij de bezienswaardigheid op dat moment (tja op pad gaan met 4 kinderen, die een lichte huidskleur hebben en waarvan er een blond en een rossig gaat niet ongemerkt).
Zodra we zelf wat foto’s genomen hebben en het uitzicht opgenomen is in gedachte gaan we verder. We lopen rustig richting de Kazematten en kunnen het niet laten om zo nu en dan een straat in te lopen omdat het er zo leuk uitziet.

Wandelgangen en grotten

Eenmaal aangekomen bij de Kazematten stuiteren de kinderen van geluk. Ze gaan iets bezichtigen wat zo’n 100.000 mensen per jaar zien en toch ook weer zeer uniek is in onze thuisomgeving. Zonder te treuzelen kopen we kaartjes en gaan de Kazematten in. Over de afgezette wandelgangen leggen we een route af en komen vervolgens uit in de grotten.

Soms moeten we bukken of iets schuin lopen om ons hoofd niet te stoten. Ook de paden lopen niet recht, dit maakt het alleen maar leuker voor de kinderen merken we. In een enkele gang staat een kanon, we kunnen een wenteltrap naar beneden nemen en zien een waterput (met rooster). Een hele tijd vermaken we ons kostelijk, tot de jongste ineens aangeeft dat ze moet plassen. We maken nog snel een wandeling over de brug en begeven ons naar de uitgangen. Een toiletronde volgt en daarna ploffen we ons neer op de stenen trappen van de Kazematten. Verorberen voedsel en drank, rusten ons wat en spelen een spelletje “ik zie, ik zie, wat jij niet ziet en het is….”. Al met al zijn we hier toch ruim 1,5 tot 2 uur zoet geweest.

Montée de Clausen

L-1343 Luxemburg Stad
Telefoon: +352 22 28 09
Fax: +352 46 70 70
touristinfo@lcto.lu
www.lcto.lu

Lees ook: