Mijn kinderen zijn absoluut niet de makkelijkste eters. Of nou ja waren niet de makkelijkste eters. De oudste zoon heeft veel moeite met texturen in zijn mond. Hij at als klein kind liever een napoleon dan een spekje. Boterhammenworst was een manier om zijn kokhals reflexen te testen en de wortelen werden van de erwten gescheiden. De erwten at hij met veel plezier op maar de wortelen niet, die had hij liever hard en koud. Het is niet echt handig als juist de oudste zo’n drama king is met betrekking tot het eten. Zeker niet als je er kids achteraan krijgt die hun grote broer als idool aanschouwen.
Goedbedoelde adviezen
De goedbedoelde adviezen van andere moeders zette bij mij vooral om in irritatie, alsof ik alle trucjes nog niet had geprobeerd! En van een neus dichtknijpen gaan al helemaal mijn haren recht overeind staan. En toch moet ik heel eerlijk bekennen dat ik wel eens heel wanhopig ben geweest en zoonlief een dik uur aan tafel heeft gezeten om zijn bord leeg te eten. Het enige voordeel was dat zijn wortelen zo vanzelf koud werden… Een oplossing was het echter niet!
Tijd om die sleur te doorbreken!
Ik ben van mening dat negatieve aandacht ook aandacht is. En dus stapte ik over op het negeren van gezanik, gehuil en alle andere ik-wil-niet-eten-aanstellerij. Er werden 3 smiley’s gemaakt, per kind, en een aantal leuke stickervellen gekocht. Daarna werd een nieuwe regel ingevoerd. Zodra je iets nieuws proeft mag je een sticker plakken op de smiley die past bij de smaak van het nieuwe eten. Zo mag je een sticker plakken op de rode smiley die een tong uitsteekt omdat hij het niet lekker vindt, een sticker plakken in de blauwe smiley die nog nadenkt of hij het wel of niet lekker vindt of een sticker in de groene smiley die het eten heel erg lekker vindt. Zodra de groene smiley helemaal vol is geplakt hoort daar uiteraard een beloning bij en dat is het zelf uit mogen kiezen van een complete maaltijd voor het hele gezin.
Proeven
Door deze simpele truc wilden de kinderen natuurlijk stickers plakken, en geloof me zelfs bij een 10 jarige werkt dit nog fantastisch! Nu weet ik dat een nieuw voedsel meestal pas als “lekker” ervaren wordt na een aantal keren proeven, om dat voor elkaar te krijgen liet ik er soms wat tijd tussen zitten of gaf ik de naam niet prijs maar dwaalde af naar een ander onderwerp. Op die manier konden ze meerdere keren hetzelfde “nieuwe voedsel” proeven.
Na een tijdje waren de eerste groene smiley’s vol en kozen de kinderen een maaltijd uit.
Het proeven vonden ze op een gegeven moment zelfs zo leuk dat we met ze naar een all-you-can-eat wok-restaurant zijn geweest en daar ter plekke hadden bedacht dat degene die het meest proeft een uur op mag blijven. Een run om te zoeken naar nieuwe dingen begon. Eten was nog nooit zo leuk!
Recente reacties