Na maanden binnen zitten, verlangen we naar buitenlucht, avontuur en… een kampvuur. Gelukkig opent het preHistorisch Dorp in Eindhoven ieder jaar het seizoen met een weekend vol bijzondere activiteiten, levende geschiedenis en – zo blijkt – een hoop gezellige chaos. Wij waren erbij tijdens dit speciale openingsweekend en wat hebben we genoten. Vijf uur lang dwaalden we door het verleden en lieten we ons onderdompelen in het leven van lang, lang geleden.

Niet alleen de gebouwen, de activiteiten en het eten maakten indruk, maar vooral de reenactors: acteurs en vrijwilligers die volledig in hun rol kruipen om de geschiedenis tot leven te brengen. Met een lach, een boeiend verhaal en af en toe een plagend “pas op voor de vikingen!”, sleepten ze ons mee door duizenden jaren geschiedenis.

Een persoonlijk begin bij het preHistorisch Dorp in Eindhoven

We begonnen ons bezoek in stijl – met inkt, een ganzenveer en een flinke dosis geduld. Bij de kalligrafie-stand probeerden we Evi’s naam te schrijven, maar dat bleek nog niet zo eenvoudig. De inkt liep niet zo soepel als een moderne pen, en al snel zaten we onder de vlekken. Toch was het een mooie manier om langzaam in het tempo van het verleden te komen: even geen haast, maar aandacht voor wat je doet. En Evi? Die vond het vooral grappig dat de letters er zo “krullerig en gek” uitzagen.

Schatgraven als een archeoloog

Niet veel verder kwamen we uit bij de ‘ArcheoFactory’ – op de kaart aangeduid als nummer 21. Hier mocht Evi als een echte archeoloog aan de slag: graven, borstelen, zoeken naar oude voorwerpen. Met een klein schepje en een kwastje ging ze geconcentreerd aan het werk en haalde met zorg een scherf uit het zand. De vrijwilligers stonden klaar met uitleg over wat het zou kunnen zijn, en we leerden al snel dat archeologie vooral veel geduld vraagt – en een beetje geluk.

Graan malen en brood bakken boven vuur

Bij hut nummer 3 mochten we zelf graan malen. Evi draaide fanatiek aan de steen, en het was heerlijk om te zien hoe enthousiast ze werd van iets simpels. Toen het meel eenmaal klaar was, konden we ermee aan de slag: we maakten een bolletje deeg, prikten het op een spies en bakten ons eigen brood boven het kampvuur. Het duurde even, maar wat was het bijzonder om je eigen broodje te eten dat je zelf had gemaakt – en dat ook nog verrassend lekker smaakte.

Speerwerpen, hutten bouwen en vuur maken

Bij nummer 1 op de kaart viel er weer van alles te beleven. Eerst speerwerpen op een houten varken – altijd een succes bij kinderen. Daarna een praatje met een stel dames die leer looiden. Dat gesprek liep een beetje uit de hand in de positieve zin, want mijn man bleek wat bijzondere objecten te verzamelen en had ineens een hoop gemeen met deze bevlogen leerbewerksters. Ondertussen sloegen we zelf nog een vuurtje met stenen – wat een bijzonder gevoel als je merkt dat je écht vuur kunt maken zonder aansteker of lucifer. Evi keek met grote ogen toe hoe de vonken langzaam oversloegen op het tondelmateriaal.

Een Romein met verhalen

In de Runderhoeve (nummer 10) kwamen we een Romein tegen met een schat aan kennis. Echt, als er een prijs bestond voor “meest inspirerende vrijwilliger van het weekend”, dan had hij ‘m gewonnen. We hebben zeker twintig minuten met hem gepraat over de Romeinse tijd, hun gebruiken, kleding, en hoe deze specifieke woning was opgebouwd. Zijn enthousiasme werkte aanstekelijk, en het was prachtig om te zien hoe hij met evenveel aandacht sprak tegen volwassenen als tegen kinderen.

Varen op een vlot en kleien met dino’s

Even uitwaaien? Dat kon ook! Evi maakte een vaart op een vlot bij nummer 12 en straalde van oor tot oor. Daarna kleide ze haar eigen dinosaurus bij huisje 19 – een knipoog naar de echte oertijd, maar met haar eigen creatieve draai eraan. Ze maakte er zelfs stekels op “zodat hij zichzelf kon verdedigen”.

Smullen bij Den Bonte Os

Tijd voor pauze! Bij Herberg Den Bonte Os (nummer 18) bestelden we een vegetarische salade, een burger met friet en voor Evi poffertjes én tomatensoep. De sfeer was knus, het eten verrassend goed, en de bediening vriendelijk en in stijl. Het was fijn om even samen te zitten, terug te blikken op alles wat we al hadden gedaan en vooruit te kijken naar wat nog ging komen.

Spelen, lachen en… bekogeld worden

Na het eten stond Evi ineens in de schandpaal. Letterlijk. En of dat nog niet genoeg was, vroeg ze ons haar te bekogelen met grote nepgroenten en -fruit. Dat hoefde ze geen twee keer te zeggen. Gieren van het lachen. Daarna naar het doolhof, waar de heggen nog laag stonden – handig voor ouders, maar niet minder leuk voor kinderen. Evi ging er keer op keer in en vond het prachtig om steeds weer “te verdwalen”.

Vikingen, zwaarden en verhalen

Het boogschieten lieten we deze keer aan anderen over, maar Evi had haar zinnen gezet op een houten zwaard en schild. Terwijl zij dapper haar “vijanden” versloeg, maakten wij een praatje met een groep vikingen. Ze vertelden over hun leven, hun reizen, en dat het woord “vikingen” eigenlijk een werkwoord was – het betekende simpelweg “op rooftocht gaan”. Zo leer je nog eens wat.

Poppenkast met een staartje

We sloten de dag af met een interactieve poppenkastvoorstelling. Kinderen mochten meespelen en Evi zat vooraan. Sterker nog: na afloop mocht ze zelfs achter de schermen kijken. Zo’n momentje is goud waard voor een kind. We zagen haar glunderen van trots, en het was duidelijk: dit was een dag om niet te vergeten.

Een dag vol verhalen, plezier en verbinding bij het preHistorisch Dorp in Eindhoven

We waren uiteindelijk ruim vijf uur in het park – en het had nog langer mogen duren. Geen moment verveeld, geen seconde stilgezeten. Het preHistorisch Dorp biedt een unieke combinatie van leren, spelen, ontdekken en verwonderen. De reenactors maakten alles zoveel levendiger. Dankzij hun enthousiasme, vakkennis en open houding voelde het alsof we écht even terug in de tijd stapten.

Het vernieuwde Middeleeuws Labyrint is een mooie toevoeging, het terrein is prachtig onderhouden en de activiteiten zijn afwisselend en geschikt voor verschillende leeftijden. Van jonge kinderen tot volwassenen – iedereen vindt hier iets wat aanspreekt.

Voor ons was het een magische dag, eentje waarin Evi niet alleen veel geleerd heeft, maar vooral veel beleefd. En dát is wat een goed museumbezoek moet zijn: een ervaring om mee naar huis te nemen.

Lees ook:

• Elektrisch rijden en energie opwekken: waar staan we nu?
• Wat moet je allemaal meenemen als je gaat wandelen in de bergen?

Ben jij al eens in het preHistorisch Dorp geweest?

Foto: Miranda de Jong
#spon  #affiliatie