Vergeten Verdriet van Eline Trenson

Men zegt van liefde dat ze zacht is
Als een lief en teder woord

Men zegt van liefde dat ze hard is
En zo vaak het geluk vermoordt

Men noemt haar hunker en verlangen
Men noemt haar redder in nood

Ik zeg dat liefde als een bloem is
Waarop de zon haar stralen strooit

Denk het je eens in: je hebt samen met je vrouw een prachtige dochter. Als ze vijf jaar is slaat het noodlot toe. Je kind sterft aan een hartkwaal en jullie blijven verweesd achter. Hoe ga je om met zo’n immens verdriet en hoe pak je de draad van het leven weer op?

Vergeten Verdriet

In ‘Vergeten Verdriet’ is de ik-verteller een man op leeftijd. Zijn vrouw is onlangs overleden en zelf verlangt hij er ook naar dat zijn einde komt. Maar het kan nog niet. Er is nog één onverwerkt verdriet, het overlijden van zijn dochtertje Vita. Ze overleed op vijf-jarige leeftijd aan een hartprobleem. Na het overlijden van zijn vrouw zet hij zich aan het schrijven om de nagedachtenis aan zijn dochter levend te houden. Pas nu is deze man in staat om het verlies van zijn dochtertje onder ogen te zien en de herinneringen aan haar toe te laten. En gaandeweg het schrijven ontdekt hij hoe bevrijdend het werkt als hij alle herinneringen aan zijn dochter opschrijft.

Ze is het hart zo bang en breekbaar
Zo wankel en zo broos

Ze is de droom bang voor ’t ontwaken
Omdat ze dan de waarheid hoort

Ze wacht op wie haar nu wil plukken
Op wie haar tranen steelt

Zo bang om vroeg te sterven
Voor ze werkelijk heeft geleefd

Mijn mening omtrent het verhaal uit het boek is een beetje dubbel. Lees maar mee wat ik bedoel

Dit verhaal is een monoloog van een man op leeftijd, een ik-verteller. Daarom vond ik dit boek saai om te lezen. Wat mij betreft is het geen boek dat je in één ruk uit wilt lezen. Het verhaal pakte mij op één of andere manier niet.
De oude beschrijft de liefde voor zijn dochter, hij beschrijft zijn verdriet, zijn pijn en onmacht als zijn dochter onverwacht op vijf-jarige leeftijd komt te overlijden.

Dit maakt dat het boek ook weer een aangrijpend verhaal is, want beeld het je maar eens in … Ik hoop het nooit mee te moeten maken en gun het ook niemand. Daarnaast vind ik het ook triest dat je pas aan het verwerken van het verlies komt als je al een oude man bent en bijna komt te overlijden.

Wat klopt er niet?

Daarnaast klopt er voor mijn gevoel iets niet in het verhaal. De man is een oude man, dus zal hij ongeveer 85 jaar zijn geweest. Stel dat hij op zijn dertigste Vita heeft gekregen, dan was hij 35 toen zij overleed. Dat is dus 50 jaar geleden. Als de oude man in het verhaal terugblikt naar de tijd toen zijn dochtertje nog leefde, lijkt het net of ze in het ‘nu’, in 2018 leeft. Dat merkt je aan sommige gebeurtenissen in het verhaal. Maar ook als de man vertelt over zijn leven als oude man, lijkt het ook net of in het ‘nu’, in 2018, geschreven is.
Dus voor mij een tweeledige mening; aangrijpend, ontroerend en indrukwekkend en aan de andere kant een boek waar ik moeilijk door kan komen.

En is de nacht zo koud en eenzaam
Duurt het wachten veel te lang

Denk dan maar dat geluk alleen is
Voor wie er hevig naar verlangt

Denk dan maar dat bittere winters
En dikke lagen sneeuw

Nog nooit hebben verhinderd
Dat de roos hen overleeft

Info en waar te koop