by Linda Meester | mei 3, 2021 | Boeken, Kinderboeken
Het eerste deel uit de reeks ‘Het dagboek van Gurty’ is vertaald in het Nederlands. De reeks is een grote bestseller in Frankrijk en komt eindelijk de grens over. Dat is goed nieuws. Nog beter is dat Edward van de Vendel voor de vertaling zorg heeft gedragen. Lees je mee?
Het dagboek van Gurty
“Gurty heeft dit boek onder de schuilnaam Bertrand Santini helemaal zelf geschreven en geïllustreerd. Dit is zeer opmerkelijk: voor de eerste keer in de geschiedenis van de literatuur werd een boek geheel door een hond geschreven. Een fantastische mix van HUMOR, AVONTUUR en SCHAAMTELOOSHEID!”
Met deze inleiding opent het boek en dat is alvast een leuke binnenkomer. Dochterlief grist het boek uit mijn handen en mijn recensie laat noodgedwongen even iets langer op zich wachten. Zoals het hoort …….
Mijn leeservaring
Gurty is precies getekend zoals ik haar voor mij zie. Haar naam past ook zo goed. Ik begrijp dat dit boek in Frankrijk populair is. Onze dochter glipt in vakantietijd steeds naar boven om verder te lezen in het boek. Dat toevalligerwijs ook over vakantie gaat.
Het boek is zoals gezegd consequent geschreven vanuit het perspectief van dit guitige hondje. Ze vindt zichzelf heel wat, maar is eigenlijk een held op sokken. De dagboekvorm zorgt voor korte overzichtelijke verhaaltjes die afgerond worden met een grapje. De rode draad is de vakantie die Gurty doorbrengt op het platteland en waar we ons wel iets bij voor kunnen stellen. Ze komt daar iedere zomer dezelfde ‘vrienden’ tegen. Ze kan niet met en niet zonder ze. Dat geldt in het bijzonder voor de kat die ze ‘Billenkop’ noemt. Achterin dit leuke leesboek staan een aantal raadsels en recepten. Leuk voor in de vakantie!
Boekinformatie
‘Het Dagboek van Gurty- Vakantie op het platteland’
Auteur: Bertrand Santini
vertaald door: Edward van de Vendel
Uitgeverij: Baeckens Books BV
Leeftijd: vanaf 9 jaar
ISBN: 9789 90 5924 900 4
Lees ook:
Heb jij een hondje?
*voor het schrijven van deze recensie heb ik een boek ontvangen*
by Linda Meester | jun 22, 2019 | Boeken, Kinderboeken
Vier maanden geleden kon je hier een recensie lezen van Piraat Blunderbaard- Slechtste. Piraat. Ooit. Inmiddels is ook deel 2 uit met de zeer aansprekende titel: ‘Slechtste. Vakantie. Ooit’. Dochterlief sprong een gat in de lucht toen ze er lucht van kreeg. Al zat er dit keer wel een naar luchtje aan dit boek. Piraat Blunderbaard bezoekt namelijk noodgedwongen het Moeras van Megamiezierie.
Slechtste. Vakantie. Ooit.
Piraat Blunderbaard wordt, net als zijn hele leven NAAR DE HAAIEN is, door Zwabberboei Zwartbaard, op vakantie gestuurd naar Eenrichtings-eiland. Het is vast de bedoeling dat hij nooit weer terugkeert. Net zoals alle vakantiegangers die hem voor zijn gegaan. Maar zoals altijd bij Piraat Blunderbaard loopt het allemaal net even iets anders. Gelukkig voor hem is hij nogal vindingrijk (Blunderbaards WonderVreemde Apparaten) en niet snel te kisten.
Mijn leeservaring
Wat heb ik weer gelachen om de avonturen van Piraat Blunderbaard. Wat een ongelofelijke fantasie heeft Amy Sparkes toch en wat heeft Edward van de Vendel het weer fantastisch vertaald. Ik kon de megamiezierie van het moeras bijna ruiken en zag het spoor van kwallengelei-verpakkingen al helemaal voor mij. De talrijke pentekeningen maken het ook zeer goed mogelijk om het verhaal voor je te zien. Ook dit keer wil de dochter van Rianne graag haar zegje doen.
De mening van Sara (8 jaar)
Ook in dit verhaal zitten weer veel grapjes. Het leukste vind ik de stukjes waarin er iets gebeurd met Karel Kip. Zoals die keer dat Blunderbaard een toverdrankje had gemaakt en had uitgeprobeerd op Karel. Karel kreeg toen een allergische reactie en er kwam paarse rook uit haar neusgaten. Of die keer dat Karel Blunderbaard moest helpen, maar in plaats van goed helpen ging Karel in zijn neus pikken. Dat was ook zo grappig dat ik er wel om moest lachen. Misschien ook wel omdat het verhaal zo geschreven is dat je het bijna ziet gebeuren in je hoofd.
Het boek is leuk, spannend, grappig en soms een beetje moeilijk. Er zitten veel tekeningen in het boek en ze passen heel goed bij het verhaal. Soms vond ik het verhaal een beetje moeilijk. De tekeningen helpen om het verhaal dan beter te begrijpen. Net als het vorige deel is dit boek geschreven in een dagboek vorm. Ik moet daar nog steeds wel aan wennen. De stukjes zijn kort, en het leest anders dan een gewoon geschreven verhaal. Misschien komt dat ook wel omdat ik nog maar net 8 jaar ben, en moet je net wat ouder zijn. Dit boek is leuk voor jongens en meisjes, en als je het fijn vindt om een dagboek te lezen dan kan dit juist een heel leuk boek zijn. Ook zijn er verschillende soorten letters gebruikt. Groot, klein, dik en dun. Dat maakt het ook wel een ander boek dan anders. Ik vond het ook leuk dat ze moesten puzzelen met de schatkaart. Dat is goed bedacht. En ik had de oplossing sneller door dan Karel Kip en Piraat Blunderbaard.
Boekinformatie
‘Piraat Blunderbaard. Slechtste. Vakantie. Ooit.’
Amy Sparkes & Ben Cort
Vertaler: Edward van de Vendel
Uitgeverij Billy Bones
Mei 2019
ISBN 9789463850025
174 pagina’s
Lees ook:
Zou jij het een leuk boek vinden?
by Linda Meester | feb 3, 2019 | Boeken, Kinderboeken
Op Thuisleven delen we wel vaker recensies. Dit keer een bijzondere, want ik schrijf samen met Sara, de dochter van Rianne deze recensie. Zij zit in het lezerspanel van uitgeverij Billy Bones. En ik heb Piraat Blunderbaard aangevraagd voor onze middelste dochter en mezelf. Wij houden van het lezen van supergrappige boeken namelijk.
Billy Bones
De uitgeverij Billy Bones heeft nieuwe aanduidingen op de leesboeken. Op de rug van de kaft staat een 7+ als leeftijdsaanduiding. Op de achterzijde is met langere of kortere botten (bones) aangegeven de mate van avontuur, humor en makkelijk lezen. Blijkt dat dit boek erg humoristisch is, zeer avontuurlijk en een beetje makkelijk te lezen.
Piraat Blunderbaard
Piraat Blunderbaard wordt expres ingeschreven voor de PIRAAT VAN HET JAAR-TROFEE. Hij wordt gepest door zijn eigen piratenfamilie, omdat hij geen echte gevreesde zeepiraat lijkt. Hij is namelijk bang voor vissen en dat is niet zo handig voor een piraat. Ook is hij niet handig in het vinden van de weg, laat staan het vinden van schatten. En zijn schip is gezonken. Toch blijft hij zijn best doen om zijn goede voornemens voor dit jaar te vervullen. Hij zou graag stoppen met nagelbijten en een briljante machine uitvinden.
Mijn mening over Piraat Blunderbaard
Ik heb nog niet eerder een boek van Amy Sparkes & Ben Cort gelezen. Wel van de vertaler Edward van de Vendel. Het is mij wel duidelijk geworden dat piraat Blunderbaard echt geen goede piraat is. Soms vind ik het niet zo leuk dat hij gepest wordt door zijn familie, maar hij blijft het wel steeds proberen.
Het verhaal blijft doorratelen. Op hoog tempo maakt piraat Blunderbaard iedere dag van alles mee. Onze dochter (8) leest heel snel door het boek maar is later bang dat ze veel van het verhaal is vergeten. Hier kan mezelf wel in vinden. Ik grinnik veel tijdens het lezen en heb het boek héél snel uit. De rode draad van het verhaal blijft goed hangen. Ook het meeleven met de hoofdpersoon. Maar de details heb ook ik overheen gelezen. Ik vind het grote lettertype erg fijn, dit boek kan ik zonder leesbril lezen!
De illustraties in de vorm van pentekeningen ondersteunen het verhaal en zijn erg grappig. Op veel van de pagina’s bijvoorbeeld is een ezelsoor getekend.
De mening van Sara (bijna 8 jaar)
Het boek ziet er mooi uit met een mooie tekening van piraat Blunderbaard op de voorkant. Meestal zijn piraten in boeken een beetje eng maar piraat Blunderbaard ziet er aardig uit en hij doet ook aardig.
Ik vind het een boek voor jongens en meisjes. Het boek heb ik zelf gelezen maar ik moest wel wennen. Soms zijn de zinnen een beetje kort. Dat komt omdat de avonturen van de piraat niet in een gewoon verhaal zijn geschreven maar in een dagboekvorm. Na een poosje lezen was ik wel gewend.
Piraat Blunderbaard wil heel graag een echte piraat zijn, maar hij denkt dat hij het niet kan. Dat komt vooral ook omdat hij steeds een beetje pech heeft en daardoor dingen mis gaan. En dan moest ik toch wel lachen. Maar ik vond het ook soms zielig. Want hij wil het zo graag aan de anderen ook laten zien dat hij piraat wil worden. En ze lachen hem ook vaak uit. Terwijl hij zijn best doet.
Ik kon het hele boek zelf goed lezen, maar toch zaten er best vaak moeilijke woorden in. Niet om te lezen, maar dan wist ik niet wat het betekende. Zoals het woord ‘piraatvaardighedencompetitie’. Dan moest ik het vragen aan mama wat het betekende. Maar zo leer ik dan ook van dit verhaal.
Het is ook leuk dat er zoveel tekeningen in het boek staan. Dat zijn mooie en leuke tekeningen die ook heel goed bij het verhaal passen.
Het verhaal was spannend want ik wilde graag dat piraat Blunderbaard ging winnen. Maar het was ook vaak grappig. In het begin van het boek vertelde Blunderbaard over de vang een rat machine. Zijn duim kwam steeds vast te zitten en hij ging kijken waarom. En toen kwam zijn neus vast te zitten. Dat soort dingen gebeuren dan steeds en dat is grappig.
Boekinformatie
‘Piraat Blunderbaard. Slechtste. Piraat. Ooit.’
Amy Sparkes & Ben Cort
Vertaler: Edward van de Vendel
Uitgeverij Billy Bones
Januari 2019
140 pagina’s
Lees ook:
Ben jij ook zo dol op piraten?
by Linda Meester | mrt 24, 2018 | Boeken, Kinderboeken
Na ‘Rollenbollen met de Romeinen’ en ‘Bonje met de Britten’ gaat Julius Zebra dit keer gebukt onder ‘Ellende met de Egyptenaren‘. Gary Northfield slaat de spijker op zijn kop met zijn populaire boekenserie over de bijna absurdistische Julius Zebra. Vertaald door hoe kan het ook anders: Edward van de Vendel.
‘Julius Zebra 3- Ellende met de Egyptenaren’
Julius Zebra is nog steeds voornemens zijn baas Septinus te pakken te nemen. Tijdens een ronduit gevaarlijke boottocht stranden Julius Zebra, zijn broer Brutus en zijn vrienden in het Oude Egypte. Julius Zebra wordt aangezien voor de PAARDENGOD en maakt daar dankbaar gebruik van in Alexandrië. Het feest na zijn kroning zal een jaar lang duren. Tot ze erachter komen dat het zich voordoen als God of Farao streng bestraft wordt door Egyptenaren. Hij lijkt eigenlijk ook helemaal niet op een paard. Een paardenrace zal dat ongetwijfeld bevestigen.
Mijn mening
Doldwaze striptekeningen en tekst wisselen elkaar in hoog tempo af. Je kan het leesboek, de graphic novel, moeilijk naast je neer leggen. Ongemerkt maakt de lezer veel leeskilometers en doet ondertussen ook nog heel wat weetjes over het oude Egypte op. De drie delen volgen elkaar op, maar zijn ook afzonderlijk van elkaar te lezen. Geschikt vanaf 7 jaar en/ of voor moeilijke lezers. En een lust voor het oog op de boekenplank of in de boekenkast met de gouden letters en vormgeving.
Boek informatie
Titel: Ellende met de Egyptenaren
Auteur: Gary Northfield
Uitgeverij: Luitingh- Sijthoff
ISBN: 978 90 24 57 6968
Het boek kost €14,99 en kun je ook online bestellen. Daar is ook het gratis leesfragment in te zien.
Lees ook:
Wil jij ook graag meer over Egypte weten?
*voor het schrijven van dit artikel hebben wij een review exemplaar ontvangen*
by gastbloggerthuisleven | nov 26, 2016 | Boeken, Kinderboeken
“Nino had een hondje dat hij niet had”. Zo begint het boek het hondje dat Nino niet had, en het zet daarmee ook de toon van het hele verhaal.
Het hondje dat Nino niet had
Nino heeft een fantasiehondje en dit hondje is zijn grootste vriend. Dit hondje durft en kan alles wat Nino eigenlijk stiekem niet zo goed durft en kan. Het hondje kan een eekhoorn nadoen. Het hondje durft bij oma op schoot. Het hondje duikt zomaar in het diepe meer. En het hondje hoort ook alles wat hij aan papa vertelt aan de telefoon. De papa van Nino zit in een ver land voor zijn werk en hij mist hem heel erg. Daarom huilt Nino en het hondje vindt de tranen erg lekker, net dropwater.
Al weet niemand van het fantasiehondje, soms doet het zo raar en dol, dat hij bij mama begint op te vallen. En daarom krijgt Nino een echt hondje. Dit hondje is zacht, lief, gehoorzaam, stout, klein, en iedereen kan het zien. Dit hondje kan en durft hele andere dingen dan het fantasiehondje. Dit echte hondje is bang voor oudoma. Dit echte hondje houdt niet van het meer, maar graaft wel graag een kuil in het zand. Nino weet eigenlijk niet zo goed of het niet wel of niet erg is dat dit hondje anders is dan het fantasiehondje. Maar dit echte hondje kent papa niet die in dat verre land is. En zou dit hondje misschien niet van zout dropwater houden? En dan komt Nino tot de conclusie dat het eigen helemaal niet erg is dat dit hondje anders is, want ….
Eenzaamheid
In dit prentenboek is het duidelijk voelbaar en zichtbaar dat Nino eenzaam is. Zijn vader is in een ver land en zijn moeder komt ook op slechts één moment in het verhaal terug. En hij heeft geen vriendjes om mee te spelen en daarom laat hij zijn fantasie de vrije loop. Het hondje wat hij niet had begrijpt heel goed hoe Nino zich voelt. Maar als Nino dan een echt hondje krijgt weet Nino zich eventjes geen raad. Een echt hondje lost zijn eenzaamheid niet op. De herhalingen en de korte, krachtige zinnen maken het verhaal heel sterk en leef je ook helemaal in het verhaal.
De prenten
De illustraties zijn veelal in groen- en in roodtinten. Daardoor zijn de tekeningen somber, maar wel erg mooi en gedetailleerd. Het hondje wat hij niet had is met zwarte lijnen en doorzichtig getekend. Zo zie je ook duidelijk dat het een fantasiehondje is, en niet een echte. Het hondje is steeds in verschillende houdingen getekend en zo zie je goed wat het hondje allemaal durft en kan. Op de illustraties zie je ook duidelijk de eenzaamheid van Nino terugkomen. Nino en zijn fantasiehondje zijn erg close, veel closer dan met het echte hondje, ook dat zie je goed terug op de tekeningen.
Een prachtig verhaal met mooie illustraties over een rijke fantasieleven van een kind!
Boekinformatie
Het hondje dat Nino niet had
Auteur: Edward van de Vendel
Illustraties.: Anton van Hertbruggen
Uitgeverij.: De Eenhoorn
ISBN: 978-90-5838-841-1
Aantal pagina’s: 32 pagina’s
Leeftijd: 5+
Lees ook:
Recente reacties