Pas hoorde ik het volgende verhaal over steensoep. Een verhaal met een les. Welke les haalt u hieruit?
Steensoep.
Er was eens een man die wandelde langs de zandweg. En hij maakte een lange tocht naar huis. Hij was te voet, een paard had hij niet en geld voor de postkoets had hij ook niet. Hij had zelfs geen geld om eten te kopen! Het werd avond en het begon al te schemeren toen hij in een dorpje aankwam. Hij was moe en had honger! ‘Hier moet vast iets te eten zijn!’, dacht hij.
Arme man.
De dorpsbewoners zagen de arme man al aankomen. ‘Als je soms dacht dat je hier eten zou kunnen krijgen, dan heb je het mis’, zeiden de mensen tegen hem. ‘Wij hebben hier ook honger en er is nergens eten meer te krijgen!’ ‘Nee hoor,’ zei de jongeman en haalde zijn plunjezak van zijn schouder, ‘maar als iemand soms een grote kookpot heeft …?’
‘Ja, die heb ik wel,’ zei de boer en ging snel naar huis om de kookpot te halen. De jongeman maakte een vuurtje, vulde de kookpot met water uit de pomp die op het dorpsplein stond en zette het op het vuur. Toen het water aan de kook was haalde hij uit zijn plunjezak een grote lepel en een prachtige, grijze steen. Hij gooide de steen in het water.
Lekkerste soep van de wereld.
De mensen op het dorpsplein keken verbaasd. ‘Dit is een soepsteen,’ vertelde de man aan de dorpsbewoners. ‘Met deze soepsteen kun je de lekkerste soep van de hele wereld maken!’ Hij proefde met zijn lepel wat van de soep en zei: ‘het zou lekkerder smaken als er nog wat zout in zat. Een vrouw snelde naar huis en ging wat zout halen. De man proefde weer. ‘Heerlijk, maar als er spek in zou zitten zou het nog beter smaken.’ De slager rende naar zijn winkel waar hij nog een klein stukje spek had liggen en gooide de spek in de pot. ‘Een aardappel zou de soep wat voedzamer maken.’ ‘Ik heb nog een handjevol aardappels in de kelder liggen, ik ga ze snel halen’. ‘Met nog wat groenten er in … ‘, zei de jongeman. De vrouwen op het plein snelden naar huis. De een kwam terug met een wortel, de ander met een ui, de volgende had nog wat preien liggen en weer een ander een bloemkooltje.
De soep was nu klaar en iedereen uit het dorp kon van de soep eten. Niemand hoefde met een lege maag naar bed.
Maak de soep precies zo als ik gezegd heb.
De volgende dag ging de man weer op pad. De dorpsbewoners mochten de soepsteen houden. De man drukte hen op het hart: ‘Maak de soep precies zo als ik gezegd hebt!’ en hij liep het dorp uit.
Buiten het zicht van de dorpsbewoners bukte de man en raapte een mooie, grijze steen op en stopte deze in zijn plunjezak. Op naar het volgende dorp!
Een verhaal met een boodschap..
Zo zielig.