De laatste tijd is mijn batterij aan het einde van een dag behoorlijk leeg. En voor bij laden is bijna geen tijd, of dat vergeet ik geregeld. Nee, ik heb het niet over voorjaarsvermoeidheid of het begin van een burn-out. Maar letterlijk met de status van mijn GSM en laptop batterij. Februari en maart zijn altijd hele hectische maanden. Het nieuwe jaar is in volle gang en voor onze nieuwe projecten moeten budgetten goedgekeurd worden, project plannen opgesteld worden en kick-off besprekingen gehouden worden. Daarbovenop komen voor mij als manager ook nog eens de functioneringsgesprekken. Dit betekent dat ik heel wat uren in een conferentiekamer doorbreng in gesprek met mijn collega’s. Tussentijds wordt de GSM veelvuldig gebruikt voor het opzoeken van data, bellen met andere collega’s en het versturen van emails. Minder handig dan via mijn laptop, daarvoor wel een stuk sneller. Kortom, ik vraag nogal wat van de batterijen in mijn elektronica.
Het vervelende van deze situatie is dat ik ’s avonds na een lange dag vaak vergeet om deze apparaten weer aan een oplader te hangen. Je weet vast hoe dat gaat. Er moet gekookt worden, de vaatwasser in- en uitgeruimd. Tussendoor nog even wat gezogen, want ik wil het huis ook met 4 kinderen redelijk presentabel houden. Twee van de kids hebben graag wat hulp bij het huiswerk. En als je dan om half tien eindelijk op de bank zit, met een lekker glas wijn voor de neus, je vrouw in je armen, kijkende naar onze favoriete serie van het moment, dan ontschiet je het opladen van je telefoon en laptop vrij gemakkelijk. Tenminste bij mij dan. Want een mobiele telefoon is voor mij echt een instrument van mijn werk. De rest van de tijd licht hij op de kast.
Battery empty! Of toch niet?
Echter ondanks het feit dat deze situatie de volgende dag tot lichte irritatie leidt omdat ik in meetings van stopcontact naar stopcontact moet rennen, is het toch niet serieus genoeg om echt iets structureels aan te doen. Dat verandert heel snel als je van je werkgever op reis moet. Zo kwam het dat ik afgelopen week om 4 uur ’s ochtends uit de veren moest om naar Engeland te vliegen voor een meeting die daar om 11 uur zou starten. Toen ik in de taxi stapte en in mijn zak grabbelde naar mijn GSM, wist ik al dat ik een vergissing begaan had door deze de avond van te voren niet aan een lader te hangen. Het rode batterijtje rechts boven in de hoek bevestigde mijn vermoedens. Met slechts 20% over, zou kon het nog wel eens een saaie en weinig productieve reis worden. Muziek luisteren zat er zeer zeker niet in.
Op Schiphol aangekomen, kreeg ik een eerste appje van mijn lieve vriendin. “Heb je je verrassing al gevonden?” vroeg ze. Verrassing? Ik kon me hier niets van herinneren. “Welke verrassing?” Vroeg ik haar, gevolgd door: “Ik kan niet meer appen, mijn batterij staat op <5%” “Grabbel dan maar eens snel in je werktas!” kon ik nog net lezen voordat een half opgegeten appel over mijn scherm flitste en het apparaat definitief zwart werd. Zwaar irritant als je nog 1.5 uur moet wachten op een terminal onderin de krochten van Schiphol. Om mijn irritatie nog groter te maken, waren alle zitplaatsen bij de koffiehoek (daar waar stroomaansluitingen zijn) allemaal bezet. “Grrr. Ik moet echt leren mijn GSM ’s avonds aan de lader te hangen” flitste door mijn hoofd. Dus besloot ik om te zoeken naar datgene dat Miranda in mijn tas verborgen had.
HOCO Premium Powerbank 10.000 mAh
Helemaal achterin mijn tas verborgen achter een rits die ik nooit gebruik, vond ik een klein pakketje met daarop in een mooi handschrift, “Voor mijn lieve Tommy” met het gewicht en formaat van een boekje. “Ach wat lief, leesvoer.” dacht ik. Maar nee hoor. Bij openen, bleek het iets veel handiger te zijn. Iets dat ik heel hard nodig had.
Het was een HOCO 10.000 mAh Premium Powerbank. Door de heldere verpakking kon ik goed zien dat deze reserve batterij van een stoere marmerlook uiterlijk is voorzien. Net een gepolijste afgeronde marmersteen. Prachtig. Bijna net zo prachtig als de 4 vriendelijke lampjes boven in de linkerhoek van het apparaat die aangaven dat het dingetje volledig vol was. Luttele minuten na aansluiten kwam mijn GSM weer tot leven. “En heb je je geschenkje gevonden????” las ik in mijn Whatsapp. Ik stuurde een smiley en een kloppend hartje terug. Bij landen in Engeland 2 uur later was mijn GSM volledig geladen en klaar voor een dag hard werken. Echt een opluchting, want de taxi die me zou ophalen, was niet ter plaatse en ik had enige telefoontjes nodig om erachter te komen dat hij bij een andere terminal stond. “Dank je Miranda voor dit prachtige, maar vooral nuttige geschenkje!”
Nu een maand later, vergeet ik nog steeds mijn GSM op te laden, maar dankzij de overtuigende 10.000 mAh van deze mooie powerbank, hoef ik me daar nooit veel zorgen meer over te maken. Ook een tablet meenemen is ineens een stuk praktischer. Want dankzij de twee USB aansluitingen, kan ook die van lading voorzien worden. En de powerbank een keer vergeten te laden is ook niet erg. Er zitten 2 tot 3 ladingen voor een tablet in, dus je komt een heel eind. Vind je dat toch nog wat krap, HOCO maakt er ook eentje met 30.000 mAh. More power, in een verbazingwekkend klein en licht pakketje.
Lees ook:
- Leuke en vooral handige cadeaus voor de telefoonbezitter
- Pak spam in de mailbox aan met deze handige tips
Recente reacties