Verloving/ aanzoek in Rome (en ik zei ja!)

Tijdens onze minitrip naar Rome in de afgelopen herfstvakantie (zonder kinderen overigens), ben ik ten huwelijk gevraagd door Tom. Nu is de locatie natuurlijk erg romantisch, echter de manier waarop ik daadwerkelijk ben gevraagd, alsook hoe ik ben gevraagd, is wellicht nog wel veel romantischer te noemen. Lees maar snel verder.

Verhuisstress

Voor de herfstvakantie zaten we volop in onderhandeling over de aankoop van onze nieuwe woning en de verkoop van onze huidige woning. Toen de deal eenmaal rond was, kwam er nog meer op ons af. We wilden namelijk een nieuwe keuken en badkamer in het nieuwe huis. Ook wilden we de muren graag strak getrokken hebben en moesten de plafonds op de slaapkamers vervangen worden. Tevens moest de houten vloer worden aangepakt. En wilden we het liefst zo snel mogelijk de energiekosten omlaag brengen en investeren in zonnepanelen en een warmtepomp. Zoals je je wellicht kunt indenken kost dat de nodige tijd om het allemaal uit te zoeken (wie is de beste, goedkoopste enzovoorts).

Aangezien ik als geen ander weet hoe intensief een verhuizing kan zijn leek het mij dan ook een goed idee om er eens tussen uit te piepen. Gelukkig reageerde mijn partner daar erg positief op en werd er vlot een tripje geregeld naar de hoofdstad van Italië: Rome.

Tripje naar Rome

Rome is voor ons een speciale plek. Het is namelijk de plek waar wij als gezin voor ons gevoel een echte eenheid zijn geworden. Bovendien is het een stad waar je niet op uitgekeken raakt dankzij alle (eeuwenoude) bezienswaardigheden. Wil je de stad graag even verlaten dan zijn er tal van mogelijkheden. Denk maar eens aan Tivoli, het strand, Castel Gandolfo en Necropoli Della Banditaccia.

En laat die veelzijdigheid nou precies hetgeen zijn waar wij van houden.

Necropoli Della Banditaccia

Mooiste plek van Rome

In de aanlooptijd naar onze minivakantie werd ik al vaker gevraagd wat ik het mooiste plekje van Rome vind. Elke keer weer kwam ik opdagen met een ander antwoord en nog steeds zal ik dat blijven doen. Rome is namelijk zo veelzijdig en zo bijzonder dat er geen specifieke plek aan te wijzen is! En dus wandelen we door de straten heen en kijken vooral naar de plekken die ons nog niet eerder opgevallen zijn. Zo komen we tijdens onze minitrip uit bij een groot warenhuis (ingang warenhuis aan de Via del Tritone) dat in de onderste verdieping nog de fundamenten heeft van een aquaduct (buiten te zien aan de Via del Nazareno achter een hekwerk). Het geheel is echter vooral bijzonder door de video die afgespeeld wordt op de restanten van de aquaduct.

Tip: neem plaats op één van de stoelen en bekijk de video vanaf het begin.

Ook merken we op dat de Romeinen veel werk hebben verzet in het afgelopen jaar om plekken nog toegankelijker te maken. Zo zijn er tegenwoordig “supertickets” te koop waarmee je toegang krijgt op speciale plekken in en om het Forum Romanum. Bij Circus Maximus kun je een VR bril huren om je nog beter in te kunnen leven hoe het eruit zag. Echter besluiten wij niet om één van deze dingen op dat moment te doen. Het enige waar ik wel heel erg in geïnteresseerd in was en nog steeds ben, is de ondergrond van het Colosseum. Maar helaas zijn tickets uitverkocht. En zodoende lopen we verder door de eeuwige stad om te bekijken welke schoonheden zich nog meer aandienen.

Via Appia Antica

De dag voor we naar huis vliegen besluiten we om onze tas in te pakken met de aangebroken fles wijn. Ook de overige snoepjes en nog wat lekkere dingen die we hebben liggen inclusief broodjes en Hollandse kaas pakken we in. Met de volle rugzak lopen we naar de fietsverhuur aan de Via Appia Antica en besluiten we de weg voor een groot deel af te fietsen. Immers hebben we ooit eens een gigantisch stuk zien staan van de aquaducten en willen we daar graag dichterbij komen.

Op de route komen we nog vele bijzondere bezienswaardigheden tegen waarbij toch wel het meest imposante Villa dei Quintili was. Een gigantisch stuk land met daarop de restanten van de oude villa en bijgebouwen. Mocht je deze locatie bezoeken calculeer dan maar een ruime tijd in, want het geheel heb je niet binnen een uur gezien. Zelfs niet als je er vlot door heen loopt!

De moeite waard is het zeer zeker. Zo treffen we nog zeer mooie mozaïeken aan in de oude vloeren (weliswaar niet altijd meer goed intact) en zien we zelfs een plek waarbij je goed kunt zien hoe de oude muurverwarming toentertijd werkte. Erg indrukwekkend, zie foto hieronder.

Verloving

Nadat we een korte pauze hebben genomen bij Villa dei Quintili stappen we weer op de fiets. Aan de linkerkant zien we de aquaducten zoals we ze kunnen herinneren. Aangezien Tom het vermoeden heeft dat als we de via Appie volgen we vanzelf bij de aquaducten uitkomen, besluiten we verder te fietsen. Echter na een tijdje zegt mijn gevoel iets anders en besluit ik Google Maps te raadplegen. Dan blijkt dat mijn gevoel klopt en we inderdaad de verkeerde kant op fietsen. Gelukkig zijn we zo omgedraaid en vervolgen we de route die Google Maps aangeeft.

We komen steeds dichterbij de aquaducten maar moeten wel opletten op het verkeer. Niet elke weg is namelijk zo rustig als de via Appia. Nadat we langs een aantal koeien op de weg fietsen en onze straat vervolgen staan we ineens naast de aquaducten. We zoeken een rustig plekje, aan de andere kant van de aquaducten op om te kunnen lunchen. Tom neemt de handdoek (meegenomen uit het hotel) uit zijn tas en legt deze op een stuk marmer onder een boom. Het eten en drinken dat we hebben meegenomen stallen we uit en zo creeëren we een prachtige en romantische plek met uitzicht op de aquaducten. Omdat het een prachtig tafereel is neemt Tom er uitgebreid foto’s van. Sommige foto’s maakt hij zelfs op zijn knieën…

Ik reageer er niet meteen op en zodoende komt hij steeds iets dichterbij op de knieën. En in plaats van foto’s die hij maakt van de aquaducten zijn het voornamelijk veel foto’s van mij! Dan legt hij de camera weg en haalt hij een doosje tevoorschijn. Na een prachtige speech (mag ik het zo noemen?) sluit hij af met de vraag of ik met hem wil trouwen.

En ik zei: Ja!

Deze foto is net gemaakt voor hij op zijn knieën ging.

Van alle plekken in en rondom Rome is dit niet de eerste plek waar ik aan dacht om ten huwelijk gevraagd te worden. Echter zodra ik er wat meer over nadenk is het wel de mooiste plek voor ons! Ik sta namelijk niet graag voor het publiek in de belangstelling. Daarnaast vind ik alle plekken in Rome mooi, maar de dag waarop wij met onze kinderen de via Appia hebben bewandeld staat als de mooiste dag van die vakantie in mijn geheugen gegriefd. Maar vooral… op deze plek hebben we alle rust en tijd kunnen nemen voor elkaar zonder afleiding van anderen. We kunnen er terug komen en nagenieten. Met en/of zonder kinderen…

Vinden jullie het leuk om de voorbereidingen van het huwelijk te volgen op Thuisleven?